تلویزیون اینترنتی آستان نیوز
برای نمایش آرشیو پخش زنده کلیک کنیدآن روز، خیابانها نه با سنگفرش، بلکه با سجادههای سرخی مفروش شد که هر گوشهاش بوسه گاه عاشقانی بود که پروانهوار گرد شمع ولایت میگشتند و این پروانهها؛ این شهدای ارجمند ۱۷ شهریور، همانهایی هستند که هر کدامشان "رضا"ای در دل دارند و رضایتی از جنس تسلیم محض در برابر معبود و اشتیاق به دیدار امام مهربانیها، ثامنالحجج، علی ابن موسیالرضا (ع).
آنان، قبل از آنکه بر زمین افتند، دلهایشان در صحن و سرای ملکوت، حوالی پنجره فولاد پر میکشید. گویی هر گلولهای که سینه ستبرشان را میشکافت، پلی بود بهسوی حرم رضوی، بهسوی آغوش پرمهر امامی که غریبنواز است و پناه بیپناهان. در آن روز خونین، جایِ قدمهایشان، بوی بهشت میداد و عطر گلاب رضوی.
مگر نه این است که امام رضا (ع) فرمودند: “هر کس مرا بامعرفت زیارت کند، من در روز قیامت به دیدارش خواهم رفت؟” و چه معرفتی بالاتر از آنکه جانت را در راه آرمانهای عدالت و آزادی فدا کنی؟ آن هم با الهام از سیره ائمه اطهار (ع). این شهدا، نه فقط بر خاک افتادند، بلکه بر کرانههای رضایت الهی و رضایت امامشان آرام گرفتند.
شهدای ۱۷ شهریور، زائران حقیقی حرم رضوی بودند، حتی اگر قدمهایشان هرگز به مشهد نرسیده باشد. روحشان در صحن عتیق و انقلاب پرواز میکرد، دلشان دخیل پنجره فولاد بود و نگاهشان به گنبد طلایی ضامن آهو دوخته شده بود.
یا غریب الغربا! آنان با هر قطره خون، ارادتی تازه به شما نشان دادند و مهرتان را بر تارک تاریخ حک کردند. آری، شهدای ما همه امام رضاییاند. با دلی سرشار از “یا رضا” به میدان رفتند و با لبخندی رضایتبخش، جان به جانآفرین تسلیم کردند. یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد. .
یادداشت: حامد شجاعی باغینی
انتهای پیام/