تلویزیون اینترنتی آستان نیوز
آن روز، خیابانها نه با سنگفرش، بلکه با سجادههای سرخی مفروش شد که هر گوشهاش بوسه گاه عاشقانی بود که پروانهوار گرد شمع ولایت میگشتند و این پروانهها؛ این شهدای ارجمند ۱۷ شهریور، همانهایی هستند که هر کدامشان "رضا"ای در دل دارند و رضایتی از جنس تسلیم محض در برابر معبود و اشتیاق به دیدار امام مهربانیها، ثامنالحجج، علی ابن موسیالرضا (ع).
آنان، قبل از آنکه بر زمین افتند، دلهایشان در صحن و سرای ملکوت، حوالی پنجره فولاد پر میکشید. گویی هر گلولهای که سینه ستبرشان را میشکافت، پلی بود بهسوی حرم رضوی، بهسوی آغوش پرمهر امامی که غریبنواز است و پناه بیپناهان. در آن روز خونین، جایِ قدمهایشان، بوی بهشت میداد و عطر گلاب رضوی.
مگر نه این است که امام رضا (ع) فرمودند: “هر کس مرا بامعرفت زیارت کند، من در روز قیامت به دیدارش خواهم رفت؟” و چه معرفتی بالاتر از آنکه جانت را در راه آرمانهای عدالت و آزادی فدا کنی؟ آن هم با الهام از سیره ائمه اطهار (ع). این شهدا، نه فقط بر خاک افتادند، بلکه بر کرانههای رضایت الهی و رضایت امامشان آرام گرفتند.
شهدای ۱۷ شهریور، زائران حقیقی حرم رضوی بودند، حتی اگر قدمهایشان هرگز به مشهد نرسیده باشد. روحشان در صحن عتیق و انقلاب پرواز میکرد، دلشان دخیل پنجره فولاد بود و نگاهشان به گنبد طلایی ضامن آهو دوخته شده بود.
یا غریب الغربا! آنان با هر قطره خون، ارادتی تازه به شما نشان دادند و مهرتان را بر تارک تاریخ حک کردند. آری، شهدای ما همه امام رضاییاند. با دلی سرشار از “یا رضا” به میدان رفتند و با لبخندی رضایتبخش، جان به جانآفرین تسلیم کردند. یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد. .
یادداشت: حامد شجاعی باغینی
انتهای پیام/
تلویزیون اینترنتی آستان نیوز